VERZAMELDE MEDIA BERICHTEN
|
||||
De
Telegraaf vr 11 apr 2008, 19:43 Jolande van der Graaf
|
|
Als een publieke service aangeboden door het Nederlands Comité voor de Rechten van de mens (NCRM) | ||
AANKLACHT TEGEN
PIETER BAAN CENTRUM |
||||
AMSTERDAM - "Ze noemen het loyaliteit, maar in werkelijkheid regeren angst en gehoorzaamheid onder medewerkers van het Pieter Baan Centrum. Er is daar een ware slachting geweest onder de goede, getalenteerde psychologen en psychiaters, die weigerden in een keurslijf te lopen en het veld moesten ruimen. Minder getalenteerde jaknikkers kregen leidinggevende functies. En er is nog veel meer gebeurd, waardoor de kwaliteit van de onderzoeken en de rapporten is gekelderd. Wat resteert, is een organisatie die kwalitatief geen schim is van wat zij ooit was."
Na vijftien dienstjaren bij het PBC nam forensisch psycholoog Ernst
Ameling in januari zijn ontslag. Volgens de zeer ervaren psycholoog had
hij geen keus. "Het klinkt onwaarschijnlijk, maar er is vanuit
directieniveau een heus dossier tegen me opgebouwd, waarbij zelfs mijn
post werd gelicht! Alsof ik in een dictatoriaal regime leefde." Nu
alle banden met het PBC definitief zijn doorgesneden doet Ameling voor het
eerst zijn onthutsende verhaal over het reilen en zeilen binnen de
psychiatrische observatiekliniek van justitie, waar verdachten van zware
misdrijven worden onderzocht ten einde rechters te adviseren over
toerekeningsvatbaarheid of behandeling. Ameling: "Het PBC zal mij
verwijten dat ik rancuneus ben. Ik geef toe dat ik inderdaad niet vrij ben
van zulke gevoelens. Maar ik doe mijn verhaal niet om na te trappen, ik
wil dat de buitenwereld weet hoe het er daar aan toegaat." Creativiteit Terugkijkend
op het verleden zegt hij: "Het was een uitstekende observatiekliniek,
waar toenmalig directeur, forensisch psychiater Hjalmar van Marle begin
jaren negentig de luiken had geopend. Er was ruimte voor ons om in alle
creativiteit te functioneren. Essentieel, want psychologen zijn vooral
studenten van het gedrag. Ze lijken op romanciers in de lijn van Tolstoj
en Dostojevski, vrijdenkers die hun gang moeten kunnen gaan. Er was onder
Van Marle veel talent en onze rapporten klonken als een klok. De
personeelsstructuur was overzichtelijk: er waren psychologen, psychiaters,
juristen, maatschappelijk werkers, groepsleiders, bewaarders en
ondersteunende krachten. Elk van die vakgroepen had een hoofd, verder twee
adjunct-directeuren en een algemeen directeur. En dat was het." |
" Ik liet me niet als een kleine jongen ringeloren. Vanaf toen werd echter een dossier over mij aangelegd. Mensen wie hogere functies beloofd waren, gaven het management door wat ik had gezegd. Het was zelfs zo krankzinnig dat de directie bij de juristen mailtjes van mijn hand opeiste, waarin ik kritiek op het management uitte.I k
werd er zelf ook achterdochtig van, het plezier in mijn werk ging eraf,
mijn productie omlaag. Ik moest naar de bedrijfsarts en kreeg er het label
werkweigeraar. Het begin van het einde." In het PBC werd onderwijl de
ene na de andere oekaze afgekondigd. "Regels, regels en nog eens
regels. Alleen de directie mocht in het pand met mobieltjes bellen, de
rest op straffe van een 'correctief gesprek' of 'disciplinaire maatregelen'
niet meer. Iets anders was dat ik rapporten altijd op een bandje insprak,
dat de secretaresse van mijn eigen adviesbureau razendsnel uittikte. Ook
dat werd verboden; ik moest dat zelf doen en deed daar met mijn getik met
twee vingers zeker acht uur per rapport over. Of neem het protocol dat
gedetineerde en psycholoog niet meer samen in de lift mogen staan. Een
collega voerde in een mailtje aan dat dit afstand schept en dat sommige
verdachten dan niet meer meewerken. Dát had hij niet mogen schrijven. Er
wachtte hem een 'correctief gesprek'." Veel
deskundigen zijn het erover eens dat de kwaliteit van de huidige
PBC-onderzoeken ver te zoeken is, stelt Ameling. "De echte talenten
verdwenen of zijn zwaar gedemotiveerd. Maar ook de onderzoeksmethodieken
zijn verslechterd door inhoudelijke bureaucratie. Zo lijdt het PBC onder
de mode van de classificatiediagnostiek: het is tegenwoordig een fabriek
die verdachten in potjes met etiketjes stopt. Zonder belangrijke zaken als
onderliggende psychodynamische processen in voldoende mate mee te wegen." De
psycholoog doelt bijvoorbeeld op iemands verleden, dat in een misdrijf van
heden kan doorklinken. "Neem de man die als kind ernstig is misbruikt
en zich vroeger vreselijk angstig en onmachtig voelde onder die grote man
die hem pijn deed. Als hij dertig jaar later opnieuw diezelfde portie
onmacht voelt - al is dat in een totaal andere situatie - kan dat zo veel
van de 'oude' angst en agressie oproepen, dat hij iemand iets aandoet. Als
je het zo kunt duiden - op grond van een stoornis die geactualiseerd is in
het misdrijf - is hij niet helemaal toerekeningsvatbaar. Dit soort
processen is cruciaal voor het stellen van een juiste diagnose!" Ameling vertelt talloze malen te hebben gezien hoe verdachten het verkeerde stempel kregen. Zoals een jonge, intelligente Rus, die psychotisch was toen hij een delict pleegde. "En dat was hij soms nog. Ten opzichte van mij en een psychiater probeerde hij zijn mislukkingen te verbloemen door te doen alsof hij weer psychotisch was. Hij wilde ons op het verkeerde been zetten, slim doen. Het PBC, waar de waarheid bij meerderheid wordt bepaald, besliste dat hij simuleerde. Maar simuleren doe je bewust vanuit een extern motief, als een uitkering. Dit was liegen vanuit intern motief, redding van zijn vernielde zelfrespect." Vastzitten Belangrijke
zaken worden in de observatiekliniek onder het tapijt geveegd, vindt
Ameling verder. Zoals de kritiek van rechtspsycholoog Harald Merckelbach,
die recent in deze krant zei dat onschuldigen vastzitten, omdat "het
naar justitie zeer onderdanige PBC" vaak de kant kiest van zijn
opdrachtgever, het OM. Dat zou leiden tot rapporten die precies in het
straatje van justitie passen. "Steekhoudende kritiek", vindt
Ameling, die eveneens meent dat er dringend een onafhankelijke
observatiekliniek in ons land moet komen. "Maar denk niet dat dit bij
het PBC bespreekbaar is." Al even groot is volgens de forensisch
psycholoog het taboe op het groeiende aantal weigeraars: verdachten die
het vertikken aan een PBC-onderzoek mee te werken, veelal op advies van
hun advocaten. Enkele jaren geleden bleek uit een volgens Ameling binnen
het PBC stilgehouden onderzoek dat het ging om 35 procent, nu zou dat
percentage al tussen de 40 tot 50 procent zijn. "Vroeger werden
weigeraars na een week of twee teruggestuurd en kreeg het PBC geen geld.
Tegenwoordig zitten ook de weigeraars echter de volledige zeven weken die
een onderzoek duurt uit en worden de volledige kosten, 50.000 euro, in
rekening gebracht voor een rapport waarop geen rechter iemand tot tbs kan
en mag veroordelen. En gebeurt dat wel, dan sneuvelt zo'n vonnis
onherroepelijk in hoger beroep." Ook
dat gegeven zou al jaren binnenskamers zijn gehouden. "Het werd tijd
dat ook dit bekend werd", besluit Ameling. "Het PBC moet maar
eens met de billen bloot voor de samenleving, die hen nota bene betaalt."
|
KAMER
WIL OPHELDERING PIETER BAAN DEN HAAG - VVD en PvdA willen van minister Hirsch Ballin (Justitie) opheldering over de vermeende wantoestanden in het Pieter Baan Centrum.
Voormalig PBC-topman en forensisch psycholoog Ernst Ameling zei gisteren
in De Telegraaf dat de psychiatrische observatiekliniek van justitie onder
het huidige management aldoor slechter werk levert omdat tal van
deskundigen zijn vertrokken of zwaar gedemotiveerd raakten. Het PBC onderzoekt verdachten van zeer ernstige geweldsmisdrijven en brengt daarna advies over toerekeningsvatbaarheid of eventuele tbs uit aan rechtbanken. "Als het PBC niet goed functioneert, moeten we daar zeer grondig naar laten kijken", vinden Kamerleden Fred Teeven (VVD) en Ton Heerts (PvdA). Teeven is verder verbolgen over peperdure, maar nutteloze rapporten die het PBC zou afscheiden over verdachten die weigeren om aan het onderzoek mee te werken. Volgens
psycholoog Ameling gaat het om bijna de helft van alle verdachten, over
wie à raison van ruim 50.000 euro per onderzoek toch een rapport
verschijnt waar rechters in zijn ogen niets mee kunnen en mogen doen.
Ameling beticht de kliniek ervan zo "koste wat kost haar jaarlijkse
quotum van 220 rapporten te behalen om de kas te spekken". BRON: De
Telegraaf zo 13 apr 2008, 09:27 "PBC
scherp op kwaliteit" AMSTERDAM
- Het PBC wil niet ingaan op personele aangelegenheden rond Ernst
Ameling, aldus een zegsman van het ministerie van Justitie. "Het PBC
geeft wel aan zich niet te herkennen in Amelings beschrijving van de
organisatie en ontkent dat kosten zijn gestegen door de
organisatiestructuur. Bovendien
staat het juist open voor kritiek, zowel interne als externe. Men is
continu scherp op kwaliteitsbewaking en -verbetering door opleiding of
eigen onderzoek. Het PBC koos voor een terughoudend persbeleid waarin
spreken op persoonlijke titel niet bestaat." Volgens
justitie wordt negentig procent van de PBC-adviezen door rechters
overgenomen. "Er zijn protocollen die onafhankelijkheid en
onpartijdigheid van de onderzoekers waarborgen. Advocaten kunnen bovendien
om een tegenonderzoek vragen." Justitie bevestigt dat 40 procent van
de verdachten niet aan een PBC-onderzoek "wil of kan meewerken"
en noemt dat "moeilijk onderzoekbaren". "Ook in die
gevallen heeft het PBC de opdracht om onderzoek te doen, de rechter heeft
er immers om gevraagd. Ook
als iemand weigert kan er een rapport komen omdat het uit verschillende
disciplines bestaat. Behalve psychologisch en psychiatrisch onderzoek is
er observatie tijdens het verblijf, een omgevingsonderzoek en informatie
uit het strafdossier of eerdere detentiedossiers."
|
||